قصد باطل کردن روزه را داشته

الف) روزه واجب معیّن          ب) روزه واجب غیر معیّن.

امام :
الف و ب) روزه باطل نمی شود مگر در حالی که نیت انجام مفطر را می کند ملتفت باشد که لازمه اش نیت قطع روزه است و لذا آن را هم مستقلا قصد کند، در این صورت روزه اش باطل می شود.  خامنه ای:
الف) صحت روزه محل اشکال است بنابر احتیاط واجب روزه را تمام کند و بعد آن را قضا نماید.
ب) اگر تصمیم بر قطع(قطع: انجام مفطر) روزه بگیرد ولی کاری که روزه را باطل می کند انجام ندهد وتا پیش از ظهر نیّت روزه واجب غیر معیّن کند روزه اش صحیح است.

 سیستانی:
الف) اگر علم به مفطر بودن آن داشته باشد و دو مرتبه نیت روزه نکند، روزه اش باطل می شود و اگر دو مرتبه نیت روزه کند، احتیاط واجب آن است که روزه آن روز را تمام کند و بعدا قضای آن را بجا آورد.
ب) چنانچه پیش از ظهر دوباره نیت روزه کند روزة او صحیح است.

مکارم :
الف) روزه او باطل است مگر اینکه در آن حال توجه نداشته باشد که فلان عمل روزه را باطل می کند.
ب) چنانچه قبل از ظهر نیت روزه کند، روزه او صحیح است.

 صافی :
الف) روزة او باطل است.
ب) چنانچه قبل از ظهر نیت روزه کند، روزه او صحیح است.

 وحید:
الف) در صورتی که علم به مفطر بودن داشته باشد، روزه او باطل است.
ب) چنانچه قبل از ظهر نیت روزه کند، روزه او صحیح است.

 نوری :
الف) روزه او باطل است.
ب) چنانچه قبل از ظهر نیت روزه کند، روزه او صحیح است.
 فاضل :
الف) روزة او صحیح است. مگر در وقتی که نیت انجام مفطر را می کند از نیّت روزه نیز برگردد.
ب)اگر قبل از ظهر دوباره نیت روزه کند روزه او صحیح است.

 بهجت:
الف) بنا بر احتیاط واجب باطل است.
ب) چنانچه قبل از ظهر نیت روزه کند، روزه او صحیح است.