شرط اول: آمر به معروف یا ناهی از منکر باید خود معروفها و منکرها را بشناسد.
شرط دوم: احتمال تأثیر در طرف مقابل وجود داشته باشد.
شرط سوم: امر و نهی مفسدهای نداشته باشد؛ مفسده به این معنا که امر و نهی ضرر جانی، مالی و آبرویی نداشته باشد؛ منظور از ضرر مالی ضرر معتنابه است.
شرط چهارم: شخص گناهکار بر استمرار گناه، اصرار و سماجت داشته باشد.